جاری میان زندگی

بهم میگه چرا من نمیتونم گریه کنم هر کار میکنم اشکم نمیاد؟

خندیدم و گفتم نمیدونم

مسلما شناخت امام و درک موقعیت ایشان مهمترین و اصلی ترین دلیل برای سوز دل و اشک چشم خواهد بود

من همیشه با خودم میگفتم این همه گریه کن امام حسین، چه دل عزیز و بزرگی دارند

فکر می کردم چطور قبل از اینکه روضه ای خونده بشه بعضیا صدای گریه شون بلند میشه

بعدها فهمیدم آدم ها و گریه هاشون چند دسته اند

یک عده مشکل دارند و برای رفع مشکلشون متوسل میشن، مهم نیست روضه چی و برای کی باشه، گریه میکنن و حاجت می خوان

یک عده بر اساس روایاتی که گفته شده که گریه بر امام حسین باعث بخشودگی گناهان میشه، گریه میکنند تا بخشیده بشن

و یک عده هستن که واقعا از سوز دل برای مظلومیت امام گریه می کنند

یاد یک جمله از استاد مطهری افتادم : "ما امام حسین خراب کن هستیم"

اگر واقعا حسینی بودیم، گریه هامون ریا نبود، بعد از مراسم دهه اول محرم باز نمی شدیم همون آدم های قدیم بدون تغییر و با همون اشتباهات و گناهان قبلی

اگر واقعا و از ته دل حقانیت و مظلومیت امام حسین رو قبول داشتیم امام زمان خودمون اینقدر تنها و غریب نبود

+ خدایا به من بصیرت بده برای شناخت دینم