اینقدر گیجم که برای فکر نکردن زدم به دنیای مجاز
همیشه حضور یک نفر که بتونه راهنمایی و پشتیبانیم کنه در زندگیم کم بوده، همیشه همه راه ها رو تنهایی رفتم، یا خطا کردم یا پیروز شدم
الان بازم یک دوراهی ....
خیلی سنجیدم، شرایط خوبش رو و شرایط بدش رو
واقعا موندم چه کنم؟
چرا نمیتونم تصمیم درستی بگیرم؟ آخه این ترس مسخره چیه در من؟
سه ماه سختی؟ و ترس روزهای بعد؟
صبر کنم یا نه؟ اگر باز صبر کنم و مثل چند سال پیش پشیمون بشم چی؟
اگر صبر نکنم و چند ماه بعد ببینم خطا کردم چی؟
چرا کسی نیست الان که باز تنهام دستم رو بگیره و بشینه برام حرف بزنه و راهنماییم کنه
و من فقط خدا رو دارم
توکل به خودت ای خدا
من که نمی تونم تصمیم بگیرم، تو شرایطم رو می دونی، میدونی سختی هایی که میگم چیه میدونی ترسم چیه تو همه چیزم رو میدونی
خودت راهم رو هموار کن
و من یتق الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لا یحتسب و من یتوکل علی الله فهو حسبه ان الله بالغ امره قد جعل الله لکل شیء قدرا
