جاری میان زندگی

خیلی وقت گذشته بود ...

گفت سلام خوبی؟

سکوت کردم

و باز آمد ... سلام ... جواب دادم

حرف میزد و من سکوت می کردم یا جواب کوتاه

از حال و اوضاع روزهایم پرسید ... جوابم هیچ بود

سخت بودم و سنگین و ساکت ... فقط همین ... نه اشتیاقی و نه انزجاری ... نه محبتی و نه تنفری

هیچ هیچ هیچ ... بی احساسی وحشت آورست ....

می دانستم این همه سکوت نامهربانیست و این همه نامهربانی از من بعید

می دانستم از این همه تغییر در من یخ زده است

آخرین اشتباهش را که کرد ... آخرین توان صبرم تمام شد ... رفتم ... پشیمان شد ... اما چه سود؟

ما یخ زده بودیم و هیچ گرمایی این یخ را باز نمی کرد

با خود می اندیشیدم آزموده را آزمودن خطاست

یک روز سکوت و فکر به این جمله "آزموده را آزمودن ..."

....

چگونه خدا همیشه عاشق من و منتظر برگشت من است؟